Tissa Metteyya's vragen

Tissa Metteyya manavapuccha

Toen stelde de brahmaanse student Tissa Metteyya enkele vragen aan de Meester:

1040. "Wie is tevreden in de wereld?", vroeg hij. "Is er iemand die volkomen rustig is? Welke denker kent beide kanten zonder in zijn denken tussen deze te blijven steken^[1]? Wie noemt u een groot wezen? Wie is het, die niet bevangen is door de schijnheilige wereld van hebzucht?"

1041. "Hij, die te midden van een zintuiglijke wereld het heilige leven leeft, hij, die altijd indachtig en vrij van begeerte is. De monnik is — door het doorgronden (pativedha) van dingen — ongebonden; hij is degene die volkomen rustig is."

1042. "Hij, de denker, kent beide kanten en blijft niet tussen de twee steken. Dat is degene die ik een groot persoon noem. Hij is degene die niet bevangen is door de schijnheilige wereld van hebzucht."

Eindnoten

^[1] A06-061 maakt melding van een discussie onder een aantal ouderlingen over wat er in dit vers bedoeld wordt met 'beide kanten' en 'tussenin'. Zes ouderlingen gaven de volgende verschillende verklaringen:

• Contact (phassa) is de ene kant, het ontstaan van contact de andere kant, en de opheffing van contact ligt er tussenin.
• Het verleden is de ene kant, de toekomst de andere kant, en het heden ligt er tussenin.
• Aangenaam gevoel is de ene kant, onaangenaam gevoel is de andere kant, en noch aangenaam noch onaangenaam gevoel ligt er tussenin.
• Nama (mentale fenomenen) is de ene kant, rupa (fysieke fenomenen) is de andere kant, en bewustzijn ligt er tussenin.
• De zes externe zintuigbases zijn de ene kant, de zes interne zintuigbases zijn de andere kant, en bewustzijn ligt er tussenin.
• Zelfidentificatie is de ene kant, het ontstaan van zelfidentificatie is de andere kant, en het ophouden van zelfidentificatie ligt er tussenin.

Dit geval werd aan de Boeddha voorgelegd en deze verklaarde dat alle zes de interpretaties goed waren, maar toen hij het vers uitsprak had hij de eerste interpretatie in zijn geest.