Zijn leven als prins

Er waren volop zinnenstrelende genoegens in het paleis aanwezig: de muziek en het gezang dat de hallen van het paleis dag en nacht vulden; de schoonheid en het aangename gedrag van de dansende meisjes; de geur van verfijnde geurwerken; de fijnste zijde en de kostbaarste juwelen voor juwelierswerk en versiering; zeldzame lekkernijen en voedsel van de koninklijke tafel. Maar al die zinnenstrelende genoegens binnen het paleis deden de jonge prins helemaal niets.

Terwijl hij dag in dag uit te midden van deze luxe leefde, bleef de prins onbewogen van geest, gelijkmoedig. Want hij zag in al die luxe geen enkele echte waarde. Het beschouwde het als een zeepbel die elk moment uiteen kon spatten. Het was voor hem 'van nul en geen waarde'. Zo begreep hij 'de leegte' van dingen.

Steeds in diepe gedachtevolle toestand, met 'afwezige' blik in zijn mooie ogen, dacht hij na over de vergankelijke aard van de zogenaamde plezieren van het leven en haar twijfelachtige genoegens.