Het experimenteren met de manieren van de kluizenaars

Zes lange jaren zwierf de asceet Gotama (waaronder prins Siddhatta nu bekend stond) over de hoofdwegen en binnenweggetjes van noordoost India. Hij ging in de leer bij Alara Kalama en Uddaka Ramaputta, twee vooraanstaande leermeesters in die tijd. Zij leerden hem alles wat zij aan kennis en wijsheid hadden opgedaan. Maar de asceet Gotama was niet tevreden omdat hun onderricht niet leidde tot de opheffing van lijden.

Met onverminderde inspanning onderging hij zware ascetische oefeningen, zowel lichamelijk als mentaal, om een manier te vinden voor het ophouden van het lijden door nóg meer te lijden... Tenslotte werd hij zó mager, dat wanneer hij zijn hand op zijn buik legde, hij zijn ruggengraat kon aanraken. Hij was zó streng voor zichzelf geweest, dat er nauwelijks meer van hem over was dan een skelet. Hij was de dood nabij...

Noot: ^[1]

Eindnoten

^[1] De meest gruwelijke praktijken werden erop nagehouden om de verlichting te bereiken. Zo waren er mensen die o.a. hun ledenmaten afsneden, hun ogen uitstaken, heel lang de adem inhouden etc. Nog steeds zijn er mensen die dit doen. Ook waren en zijn er nu nog steeds mensen die ondersteboven in een boom gaan hangen en urenlang tegen de felle zon inkijken. Dit waren enkele oefeningen van zelfkastijding waarbij men er vanuit gaat dat op deze wijze verlichting bereikt kan worden... De Boeddha heeft dergelijke praktijken, ook toen hijzelf nog zoekende was, fel bekritiseerd.